خاطرات با تو بودن

سلام امید لحظه های من!

چرا بنویسم که بدانی ام

مگر نه اینکه گفتی دوستم میداری بیش از همه!

خودت حدس بزن آنکه دوستش می داری امشب چگونه بوده است!

حدس بزن چه کرده ام! چگونه بوده ام! چه نوشته ام! چقدر تلخ و شیرین بوده ام!

همه چیز را که نباید نوشت!باید فهمید خیلی ها را! باید چشید بسیاری را! باید درک کرد!

حتی اگر فاصله ها ، آدمها، دلمشغولیها نگذارند دست تقدیر داشتنمان را تجربه کند

می توان که برای فهم حال و روز هم فاصله ها را در هم شکست!

بیش از اینم نمی آید بنویسم! یعنی نمی خواهم بنویسم! از نوشتن می ترسم امشب!

اینطور بهتر است!راهی به حدس تو باز نمی کنم هر چه خود دریافته ای نوش باد!

برای بهترینم بهترین ها را آرزو دارم! الهی دلت خوش باشد هر جا که نفس می کشی!

الهی لبهایت بخندد هر جا که نگاهت روی احساسی می لغزد!

الهی نباشم بین فکر و دل تو که حتی لحظه ای دلت بگیرد

الهی شادی یادش برود از پیش تو رفتن را!

مراقب خودت باش!شبت بخیر خوب من! خدانگهدارت